Biblioteka

Ojczyzna to miejsce i okoliczności
w których się rosło, uczłowieczało-uspołeczniało, czym się nasiąkało, co stało się NASZE.

Dla dzieci polskich czy czeczeńskich zesłańców do Kazachstanu
ojczyzną jest kazachski domek, uliczka lub step, kolega z Niemców lub Koreańczyków, sąsiad Grek - i polski czy czeczeński dom...
i tęsknoty rodziców i dziadów do ich ojczyzn, dawnych, dalekich, wyidealizowanych.

Ojczyzna przodków - wyidealizowana kraina szklanych domów, mlekiem i miodem płynąca.

Zabrani gwałtem ze swych ojczyzn, ograbieni, rzuceni w obcość - żyją, dożywają życia -
tęskniąc, pragnąc powrotu do SWOICH, do SIEBIE, tęsknoty swe i pragnienia czasem przekazują kolejnym pokoleniom.

Ojczyzny emigrantów, wygnańców, zesłańców - są nie z tej ziemi, są z ducha.


Ojczyzny rzeczywiste bywają dziadowskie, źle urządzone i źle rządzone;
rodacy bywają mało atrakcyjni, leniwi, kłótliwi, zawistni, niezaradni -
i tacy jesteśmy,
i taka jest ojczyzna nasza jedyna, dojona, nie kochana,
wielka za to w naszych mitach, legendach i pragnieniach; mrzonkach i bajdurzeniach.

Jak sobie pościelesz, Rodaku-Polaku, tak się Rodaku-Polaku wyśpisz...
ale bez gwarancji:
mogą ci się przytrafić szkaradne sny, pożar u sąsiada, ból zęba, zły humor żony.

PS
To nie są prawdy o ojczyźnie do wierzenia podane,
to parę myśli z dzisiejszego ranka, zaproszenie do wymiany zdań.

Panie Janie, właśnie przypomniał mi się wątek, czy udało się nawiązać kontakt z przedwojennymi mieszkańcami Heybud ? ten temat bardzo mnie interesuje

Janie, nie wiem jak długo nad tym myślałeś, ale nastrój tekstu mi się podoba :). Proszę wybaczyć uśmiech w tak poważnym temacie jak rozmowa o Ojczyźnie (gdzie trzeba od razu wstać na baczność :) ).

Dzieci polskich zesłańców do Kazachstanu

należałoby NAJPIERW ZAPYTAĆ, czy dla nich

ojczyzną jest kazachski step, czy raczej jednak Polska...

A co do "nawiązania kontaktu z przedwojennymi mieszkańcami Heybud [Stogów]",

to moje pytanie brzmi: PO CO?


Przed wojną mieszkali na Stogach jacyś Niemcy, lepsi lub gorsi,

coś tam robili, jakoś żyli - I CO Z TEGO??


Po wojnie część uciekła, resztę wysiedlono,

a na ich miejsce przybyli POLACY z różnych stron Polski i Świata,

i to właśnie NIMI POWINNIŚMY SIĘ ZAJMOWAĆ, a nie nawiązywaniem do obcych tradycji!

nie widzę niczego niewłaściwego w interesowaniu sie dziejami miejsca, w którym mieszkam. Stogi/Heybudy posiadają wielowiekową historię, z której znamy tylko fragmenty. Mnie bardzo interesuje jak moja, mała ojczyzna wyglądałą 70,100 czy 300 lat temu, co się tu działo. W niczym nie ujmuje to trosce o dzisiejszych mieszkańców Stogów

"...MOJA MAŁA OJCZYZNA..."


Po pierwsze: "mała ojczyzna" to KALKA Z NIEMIECKIEGO ("heimat"!) -
- w polskiej kulturze mówimy co najwyżej o "ziemi rodzinnej"...


Po drugie: pańską "ziemią rodzinną" jest - jak sądzę -
ta ziemia, Z KTÓREJ pańscy przodkowie przybyli po wojnie na Stogi.

Minie jeszcze wiele pokoleń, zanim PAŃSCY POTOMKOWIE
będą mogli powiedzieć, że Wyspa Stogi to ich ziemia rodzinna...

//Po drugie: pańską "ziemią rodzinną" jest - jak sądzę -
ta ziemia, Z KTÓREJ pańscy przodkowie przybyli po wojnie na Stogi.

Minie jeszcze wiele pokoleń, zanim PAŃSCY POTOMKOWIE
będą mogli powiedzieć, że Wyspa Stogi to ich ziemia rodzinna...//


Już dla mnie, po ponad 40 latach pracy na niej, jest to moja ziemia, moje miasto.
I ten temat nie podlega dyskusji.

Dla moich synów, tu urodzonych i wychowanych jest to ich miasto rodzinne, ziemia rodzinna.

Nie rozumiesz tego? Nie szkodzi.

"...jest to moja ziemia, moje miasto..." -

- czemu w rozmowach w kółko odwołujesz się

do "swoich RODZINNYCH stron NAD WISŁOKIEM..."?


A synów, "...tu urodzonych i wychowanych..." -

- czemu wywiało aż na Zachód?

Mnie najbardziej interesowałyby POLSKIE DZIEJE STOGÓW:

- od X wieku do 1308 roku;

- od roku 1466 do roku 1793;

- od roku 1807 do roku 1815;

- po roku 1945.

//"...jest to moja ziemia, moje miasto..." -

- czemu w rozmowach w kółko odwołujesz się
do "swoich RODZINNYCH stron NAD WISŁOKIEM..."?//

Tam się urodziłem, tam wychowałem się do 14 roku życia,
tam pasałem krowy i pracowałam na rodzinnym gospodarstwie,
tam miałem (i mam) kolegów, przyjaciół i rodzinę...
Miałem tam Wisłok, Hamry, Herskie, Silskie - potok, gdzie do głębokiego parowu nie docierało słońce ... zieleń nad głową i szmer strumienia...

Krainą dzieciństwa mych synów jest Gdańsk, a w Gdańsku Stogi.
Oni mieli tu: podwórko, las z krzywą brzozą nad wodą, jeziorko, morze i plażę, wydmy, "kręconą" wieże, Długi Targ,
kościół św. Barbary, gdzie widzieli "takiego pana, co nie miał mięśni" czyli kościotrupa...


//A synów, "...tu urodzonych i wychowanych..." -
- czemu wywiało aż na Zachód?//

Jeden z moich synów, po 4 wakacyjnych pobytach wybrał Amerykę,
uznając, że tam bardziej w cenie jest PRACA, a nie układy, że jest to kraj normalniejszy niż Polska.
Dorośli ludzie podejmują samodzielne - dorosłe - decyzje i ponoszą ich konsekwencje.


Ja próbuję robić wszystko co potrafię, by Polska też była normalniejszym krajem,
by inni synowie i córy nie musieli wyjeżdżać w świat - ku normalności.
Starałem się to robić od młodości, temu poświęcam starość.

"...próbuję robić wszystko co potrafię, by Polska też była normalniejszym krajem..." -

- BARDZO JESTEM Z TEGO RAD I ZACHĘCAM DO WYTRWANIA!

Właśnie...

Dziś było artystycznie i migowo. Studentki Justynka i Paulinka, nasze praktykantki,
z sercem i mózgiem przyłożyły się do przedświątecznych zajęć z dziećmi (kl. V do I gimnazjum).

Bobaski nie dały się namówić do sprzątania po sobie, dziękowanie za przysługę czy usługę też nie jest w modzie.

Z nimi, naszymi dzisiejszymi bobaskami, wchodzimy w drugie dziesięciolecie XXI wieku i III milenium.
Nic nie zapowiada mądrej troski o młodzieży chowanie.

Z okazji gali "cichego bohatera" powiedziałem o Polsce schodzącej na psy, że chcemy powstrzymać, odwrócić proces.
Parę osób ze świecznika wyraziło sympatyczne zainteresowanie.
Ciekaw jestem dalszego losu zajączka wśród prawdziwych przyjaciół.

Mądrość ludowa ma mocne fundamenty.

"WŚRÓD SERDECZNYCH PRZYJACIÓŁ
PSY ZAJĄCZKA ZJADŁY..."


- na pewno książę biskup warmiński
IGNACY KRASICKI (1735-1801),

ale czy na pewno czerpiący
z przysłowia ludowego,
a nie odwrotnie?

X. Biskup to ten fundament, ale rzecz ta tu - to marginesik marginesu,
czyli erudycja na wiwat.

O bobaski idzie, o Rzeczpospolitą, "które takie będą, jakie młodzieży chowanie".